Het raadsel van de spruitjes
Veel volwassenen herkennen zich wel in het volgende. Een oer Hollandse maaltijd met aardappelen, een stuk vlees en groente gaat er op zijn tijd prima in. Ook als die groente spruiten zijn, en dan het liefst nog in een spruitjesstamppot. Terwijl ook elke volwassene zich nog wel zijn jeugd kan herinneren waarin er werd gegruweld van spruitjes. Hele veldslagen en strategische oorlogsvoeringen zijn aan de eettafel uitgevochten tussen ouders en kind. Enkel om deze gezonde groente.
De wetenschap heeft al in de vorige eeuw een verklaring gegeven waarom wij als kinderen gruwelen van spruitjes. Nu heeft diezelfde wetenschap nog meerdere verklaringen gegeven waarom kinderen aan de eettafel bereidt zijn tot oorlogsvoering. Met als ultieme doel geen spruitje naar binnen te hoeven werken ongeacht de prijs die daarvoor moet worden betaald.
Smaakpupillen
De eerste (en voor langere tijd enige) verklaring voor het feit dat de meeste kinderen walgen van spruiten, is het feit dat kinderen over veel meer smaakpupillen beschikken dan volwassenen.
Kinderen hebben hun smaakreceptoren verspreid door hun hele mond. Naarmate we ouder neemt het aantal smaakreceptoren niet alleen af, de smaakreceptoren die we overhouden bevinden zich dan alleen nog maar op onze tong. We proeven als volwassene dus echt minder dan een kind.
Bittere verdraagzaamheid
Spruiten zijn een bittere groente. Met de vele smaakpapillen waarover kinderen beschikken, is de bittere smaak voor de meeste kids nu eenmaal too much om lekker te vinden.
Naarmate we ouder worden en meer van onze smaak verliezen, kunnen we de smaak van spruiten simpelweg beter verdragen. Doordat we de groente minder goed kunnen proeven gaan we het lekker vinden.
Om dezelfde reden hebben kinderen van nature een afkeer van koffie en alcohol.
Het ligt aan je genen
In 2019 hebben twee wetenschappers van de universiteit van Kentucky een gen ontdekt dat bittere groenten nog bitterder laat smaken dan ze al zijn.
Het gen TAS2R38-PAV zorgt er letterlijk voor dat mensen superproevers zijn. En daarmee spruiten niet kunnen verdragen. Nu je weet dat deze mensen als volwassene nog steeds die afkeer van spruiten hebben, bedenk je dan eens hoe dat in hun jeugd moet zijn geweest. Toen ze over veel meer smaakpupillen beschikten.
Als er ooit een onderzoek wordt gedaan naar deze kinderen, zou het niemand verbazen zijn dat ze aan de eettafel uitstekend hebben leren onderhandelen. En een gezonde dosis strijdlust hebben ontwikkeld.
Instinct
Er is behalve smaak nog een wetenschappelijk onderbouwde oorzaak dat kinderen geen spruiten lusten. Iets wat in al onze genen zit, ongeacht of je het gen hebt dat je een superproever maakt. Ons overlevingsinstinct.
Sinds het ontstaan van de mensheid, moesten wij allereerst op onze zintuigen vertrouwen om gevaar tijdig te ontdekken. Het gevaar van giftige planten ontdekten wij voor een belangrijk deel met onze smaak.
Elk mens beschikt over een oerinstinct dat alarmbellen laat afgaan wanneer voedsel bitter smaakt. Ons systeem associeert bitter voedsel met gif. Dit oerinstinct treedt vanaf het tweede levensjaar in werking. Dat verklaart waarom baby`s nog van alles in hun mond proppen. Waaronder spruitjes, want evenals het oerinstinct zijn ook alle smaakpupillen nog niet optimaal aanwezig.
Naarmate we ouder worden, neemt rationeel denken meer de overhand op ons instinct. Wat onze natuurlijke afkeer van spruitjes, samen met ons verminderde smaakvermogen, geleidelijk aan doet verdwijnen.
